Ewangelia św. Mateusza 15:30

15:30 I przyszedł do niego wielki lud, mając z sobą chrome, ślepe, nieme, ułomne i inszych wiele, i kładli je u nóg Jezusowych, i uzdrawiał je,

Komentarz

Chromych, kalekich, ślepych, niemych
1. Wszystkich dręczonych przez „demona” (werset 22), ponieważ wszelkie choroby są pośrednio lub bezpośrednio wywoływane przez Szatana.^[1]
2. Otworzyć uszy umysłu jest o wiele bardziej wspaniałym dziełem niż otworzenie uszu fizycznych; sprawić, aby niemy śpiewał pieśni na chwałę Bożą, jest większym dziełem, niż dać mu dar wymowy.^[2]
On ich uzdrowił
1. Jeżeli siły i prawa natury mogą, do pewnego stopnia, być kontrolowane przez człowieka dla jego wygody, tym bardziej Bóg jest w stanie kontrolować działanie swych praw.^[3]
2. Jego misją nie było leczenie chorych i wyganianie demonów, ale oddanie życia jako okupu. Cuda i uzdrowienia były jedynie pojedynczymi wydarzeniami, a nie jego głównym zadaniem, ilustrowały natomiast jego wielkie dzieło w królestwie.^[4]
3. Najważniejsze nie było to, aby pewni ludzie zostali fizycznie uzdrowieni albo żeby tłumy nie zostały na noc głodne, ale aby apostołowie otrzymali pewną lekcję i mogli zobaczyć moc Pana.^[5]
4. Byłoby o wiele bardziej wspaniałe otworzyć oczy ich wyrozumienia i ich głuche uszy, ale to dzieło nie mogło być wówczas wykonane.^[6]