Ewangelia św. Mateusza 5:48

5:48 Bądźcież wy tedy doskonałymi, jako i Ojciec wasz, który jest w niebiesiech, doskonały jest.

Komentarz

• Tedy doskonali

  Nic, co jest pozbawione czystości serca, intencji czy woli, nie może zostać przyjęte przez Boga.

  Upomnienia te skierowane są do tych, którzy są nowymi stworzeniami w Chrystusie; jest to niejasne stwierdzenie i powinno być rozważone w sposób duchowy.

  Najpierw dochodzimy do doskonałości zamiarów serca; potem zdobywamy doświadczenia, które krystalizują nasze charaktery i poczucie sprawiedliwości.

  Bóg ustalił standard na poziomie zupełnej doskonałości, ale poprzez Chrystusa zapewnił łaskę, miłosierdzie i pokój tym, którzy idą Jego śladami.

  Dobre intencje serca nie są wystarczające. Nasze wyznanie czystego serca i podobieństwa do Boga musi zostać sprawdzone. Musi być rozwinięte do poziomu stałości charakteru.

  Znakiem chrześcijańskiego charakteru jest pobożność, podobieństwo do Chrystusa, miłość. Musimy zmierzać do osiągnięcia miłościwego charakteru Boga i to zostało pokazane przez naszego Pana Jezusa.

  Musimy jednak pamiętać, że mamy nowe stworzenie w ziemskiej oprawie. To właśnie to nowe stworzenie musi być podobne do Chrystusa.

  Musimy mieć w sobie miłość, współczucie, a nie jedynie sprawiedliwość. Nie ma nic łaskawego w oddawaniu sprawiedliwości; a oddawanie mniej, niż się należy, jest również niesłuszne. Ale naśladowcy Pana muszą być bardziej niż sprawiedliwi.

  Bóg jednak wie, że posiadamy skarb nowej woli w śmiertelnym ciele, które jest niedoskonałe. Przez Chrystusa dał możliwość, że każda niedoskonałość naszego ciała może zostać przebaczona.

  „Trwaj w społeczności ze mną i bądź doskonały” – 1 Mojż. 17:1.

• Jak Ojciec wasz niebieski

  Nasz Pan miał nam dać doskonały wzór, stosownie do tego, na jakich zasadach nauczyciel pisarstwa udostępnia uczniowi najlepiej wyryte egzemplarze do powielania.

  Marne rezultaty są wynikiem porównywania się do samych siebie i odrzucania sprzed oczu doskonałego wzorca.

  Bóg postawił przed nami siebie samego, jako główny wzór, który mamy naśladować.

  Nie żeby Chrześcijanie mogli być wszystkim, co wyraża charakter Boga, ale że ma to być dla nich ideał i cel w życiu.

  Nie ma niższego standardu niż pełna doskonałość. Pan nie mógłby powiedzieć: – Bądźcie trochę jak Ojciec – lub: – Bądźcie prawie jak On. Pan musi pokazać standard doskonały.

  Czy jesteście tacy, jak wasz Ojciec? W pewnym sensie tak – w umyśle. Czy we wszystkich słowach, czynach i myślach? Nie, ale próbujecie stać się bardziej podobni w charakterze do Boga.

  Bóg jest miłością. Im bardziej rozwijamy w sobie prawdziwą, duchową miłość, tym bardziej rozwijamy swój charakter na podobieństwo naszego Ojca.

  Jesteśmy w niebezpieczeństwie porównując się z bratem, czy siostrą mówiąc: – Będę jak on lub jak ona!

  Błędem jest myśleć, że standardy Apostoła Pawła dla starszych powinny być potraktowane literalnie, ponieważ nikt w pełni nie sprosta ich wymaganiom. Apostoł przedstawił, jaki powinien być idealny starszy.

  Pan rozwinie w swych poświęconych Ducha Ojca.

  Ci, którzy wykształcą charakter podobny Chrystusowemu, będą podobni do Ojca, którego Syn jest dokładnym obrazem.

  Bóg nie mógłby ustalić niedoskonałego standardu; gdyby tak uczynił, oznaczałoby to – w pewnym sensie - kompromis z grzechem.

• Doskonały jest

  Bóg jest uosobieniem czystości.

  Doskonałość Boga jest standardem. Nie może mieć jednego standardu doskonałości dla ciebie, innego dla mnie, a jeszcze innego dla kogoś innego.